به گزارش پایگاه خبری ایذه نامه (ایزنا)، بدون شک هرگاه در هر منطقه‌ای سخن از پروژه و ساخت و ساز کلان می‌شود تمام نگاه‌ها به‌سمت توسعه و رونق گرفتن منطقه و در نتیجه ایجاد اشتغال معطوف می‌شود.
در شهرستان ایذه همزمان با ساخت و بهره‌برداری از یک غول بتنی به نام سد و نیروگاه کارون ۳ و دلخوشی مردمان این دیار به سمت آغاز یک حرکت و محرک پیشرفتی در سطح منطقه رفت تا تنها صنعت این منطقه بتواند گام و جهشی رو به‌جلو برای منطقه به‌وجود آورد.
بی‌تردید یکی از بزرگترین کوچ‌های تاریخ شهرستان ایذه در پی آبگیری سد کارون ۳ به وقوع پیوست، یک کوچ بدون بازگشت برای مردمان بالادست سد و یک میزبان جدید و انبوه در شهر بدون امکانات و زیرساخت ایذه بدون شک کوچ اجباری مردمان روستاهای پشت دریاچه سد باعث شد تا زمینه به‌وجود آمدن برخی از تغییرات در شهر ایذه فراهم شود.
*بعد از ورود مهاجران چه خدماتی در ایذه توسعه یافت؟
قطعا وزارت نیرو به عنوان متولی آبگیری سد و نیروگاه کارون ۳ علاوه بر پرداخت هزینه خانه و زمین‌های کشاورزی اهالی مهاجر منطقه باید از نظر آینده زندگی آنها و مردم شهرستان ایذه نیز یک برنامه‌ریزی و خدماتی را ارائه می‌داد؛ خدماتی که بتواند هم شهروندان ایذه‌ای را از کم شدن سرانه خدمات خود بی‌نیاز کند و هم آرامش مهاجران منطقه را فراهم کند.
با گذشت نزدیک به ۱۵ سال از آبگیری سد کارون ۳ تا کنون هیچ خدماتی به نام این مجموعه در سطح شهر ایذه دیده نشده است، خدماتی که می‌توانست از فشارهای زیرساختی و امکاناتی از یک کوچ اجباری در شهر ایذه بکاهد.
در سال‌های اخیر چه پس و چه بعد از احداث سد شهرستان ایذه و انجام مهاجرت سهم مردم شهرستان از بیمارستان تنها یک مرکز بوده است، مدارس نیز با هزینه‌های دولتی و طبق سرانه بازسازی هم احداث شد.
با وجود انجام کوچ اجباری مردمان روستاهای پشت سد، مسؤولان این واحد چه اقدامات و خدماتی در حوزه فرهنگی، آموزشی، تفریحی و…. انجام داده‌اند که باعث دلخوشی این مردمان از وقوع این کوچ و دست کشیدن از خانه و کاشانه اجدادی خود باشند؟
با تمام این تفاسیر و سخن‌ها خود مجموعه سد و نیروگاه کارون۳ باوجود ظرفیت بی‌نظیر محیطی و آبی چه اقداماتی برای راه‌اندازی مجتمع های تفریحی و خدماتی در منطقه انجام داده است تا علاوه بر یک حرکت برای مردم این شهرستان گامی برای جذب گردشگر در ایذه بردارد؟
هرچند که انجام دادن چنین پروژه‌های خدماتی و تفریحی در ایذه آن هم توسط مجموعه‌ای که حتی اقدامی برای برگزاری همایش‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی در شهر میزبان خود نکرده است یک اصل محال به نظر می‌رسد ولی حضور رئیس این مجموعه در جلسات اداری و نشست‌های خبری می‌تواند به یک اصل منطقی در زمینه ارتباطات جمعی و شنیدن صدای مشکلات مردم منطقه در پی این کوچ اجباری و تبعات پس از آن تبدیل شود.
