با توجه به زیبایی‌های ساختاری معماری سنتی شهرستان ایذه و روبه نابودی رفتن آن، لازم است تلفیقی از این معماری با معماری مدرن به منظور برقرار ماندن هویت نماسازی توسط ادارات مسؤول صورت گیرد. به گزارش پایگاه خبری ایزنا، این شهرستان به‌واسطه قرار گرفتن در نقطه‌ای ویژه از اقلیم خوزستان همواره در زمینه‌های مختلف از […]
با توجه به زیبایی‌های ساختاری معماری سنتی شهرستان ایذه و روبه نابودی رفتن آن، لازم است تلفیقی از این معماری با معماری مدرن به منظور برقرار ماندن هویت نماسازی توسط ادارات مسؤول صورت گیرد.
به گزارش پایگاه خبری ایزنا، این شهرستان به‌واسطه قرار گرفتن در نقطه‌ای ویژه از اقلیم خوزستان همواره در زمینه‌های مختلف از جمله کشاورزی مورد توجه بوده است.
ایذه به‌واسطه قرار داشتن در کنار رود کارون و کوهستان‌های سر به فلک کشیده زاگرس از هزاران سال پیش مهد تمدن‌هایی مانند عیلامی بوده و سنگ نوشته‌های این منطقه که ریشه در عهد عیلامی، هخامنشی، ساسانی و غیره دارد گواهی بر این ادعاست.
با این وجود در کنار این تمدن‌های گوناگون، به‌واسطه پیدایش شهرنشینی و ساکن شدن مردمان این دیار در زندگی فصلی و عشایری خود، پیدایش خانه‌های سنتی از هزاران سال پیش رونق گرفت و در کنار سیاه چادرها، خانه‌های سنگی، خشتی با سقف‌هایی از چوب و گل به سکونت گاهی برای مردمان به ویژه در مناطق کهنه جغرافیای قوم بختیاری و به ویژه مناطق کهن شهرستان ایذه تبدیل شد.
این نوع سازه‌ها به چند جهت امروزه مورد توجه قرار می‌گیرد، زیبایی در کنار سادگی، سازگاری با آب و هوای منطقه و جاذبه بودن در صورتی که متولیان گردشگری آن را ملاک خود قرار دهند.
با توجه به توسعه و فراوانی مصالح امروزی در سطح دنیا و مناطق مختلف و ساده بودن تهیه آن به نسبت ابزار سنتی، تقریبا تمام ساخت و سازهای امروزی در مناطق روستایی که یک مخزن بزرگ برای خانه‌های سنتی به حساب می آید به شکل مدرن درآمده و اثر کمتری از منازل کهن و سنتی دیده می‌شود.
با این وجود علاوه بر رفاه و آسایش در خانه‌های مدرن امروزی و ایجاد آسان‌تر آن نسبت به فضای سنتی، از بین رفتن معماری کم‌نظیر و کهن منطقه می‌تواند پایان بخش معرفی یک تمدن و سبک زندگی روی کره زمین باشد.
عدم وجود معماری سنتی در منازل شهری ایذه نیز به گونه‌ای است که امروز این شهر هیچ‌گونه شباهتی حتی به ایذه ۲۰۰ سال پیش را ندارد و آجرهای نماکاری شده که در تمام نقاط جهان امروزی مرسوم است چشم نوازی می‌کند.
عدم تلفیق معماری کهن با معماری امروزی از حلقه‌های گمشده‌ای است که امروز در استان خوزستان و شهرستان ایذه خودنمایی می‌کند و این در حالی است که در برخی از شهرها و استان‌ها، با ایجاد ساختمان‌های مدرن و با بهره‌گیری از معماری گذشته این آهنگ متوازن جهت محکم کاری ساختمان‌ها و زنده ماندن معماری گذشته به منظور معرفی پیشینه و ظاهر شهری خود و دوم جذب توریست و گردشگر به‌واسطه این نشانه‌ها صورت گرفته است.
لزوم تشکیل یک جلسه میان نظام مهندسی شهرستان، شهرداری و سازمان میراث فرهنگی به منظور انعقاد یک توافق‌نامه بیش از پیش احساس می‌شود تا اینکه با اجرای معماری سنتی شهرستان در ساخت و سازهای جدید از نابودی معماری منطقه جلوگیری شود.
در این بین سازمان میراث فرهنگی باید با تاکید بر احداث هتل و مهمانسرا‌های سنتی به جای هتل‌های چند ستاره مدرن احتمالی در شهرستان گامی در جهت معرفی داشته‌های معماری منطقه و احیای آن در جهت ترغیب شهروندان به روی آوردن به‌سمت معماری سنتی و کهنه بردارند.
==================================
یادداشت از زهره محمودی، کارشناس تکنولوژی معماری
==================================
انتهای پیام/*
