هزاران سال تمدن در دستان دشت ایذه/ در «آنزان» تاریخ و خاطراتش را لمس کنیم

شهرستان ایذه به‌دلیل آب و هوای خاص در خوزستان و دارا بودن آثار ملی چند هزار ساله از قطب‌های مهم گردشگری استان به حساب می‌آید.

به گزارش ایزنا، دستان پینه بسته تاریخ پر فراز و نشیب این سرزمین را می‌توان به صفحات رازهای سرزمین اساطیری آیاپیر با دشت‌های پر قدمتش مثال زد، سرزمینی با مخمل گندم‌زاران و جای گرفته در میان کوهستان‌های سر به فلک کشیده زاگرس؛ سرزمینی که حتی خاکش در بهاران بوی سوسن و بابونه می‌دهد.

سرزمین شقایق‌های دشت سوسن و فرش مخملین شرق خوزستان که در طول سال چون نگینی سبز در شرق خوزستان می‌درخشد و سالانه سیل عظیمی از سفرهای نوروزی و تورهای گردشگری را به‌سمت خود می‌کشاند.

بی‌شک سرزمین گنجینه نقش برجسته‌های عیلامی و پایتخت سنگ نگاره‌های باستانی با جمله بهشت باستان‌شناسان جهان می‌تواند توجیه بسیار خوبی برای حداقل یک‌بار تجربه لمس تاریخ در دستان خود و شناخت زیبایی‌های تنگه پر از راز «اشکفت سلمان» باشد.

«کولفرح» با تمام شادی‌هایش، پنهان در میان گندم‌زاران با بوی سنگ نگاره‌های ۳ هزار ساله خواب تاریخ را برای رویاهای بیدار تفسیر می‌کند و نغمه بلبلان دشت کناریش آرامش در کنار طبیعت را به مسافران ارزانی می‌دارد.

«تالاب میانگران» که چون نگینی بی‌وصف در کنار تنگه «کولفرح» و سبزه‌زاران دشت ایذه خودنمایی می‌کند، چشم‌نوازی و ایجاد شور در طبیعت را برای احساسات و آرامش درونی تداعی می‌کند و هوای بهاری سیری‌ناپذیر درون انسان را تا کمال آرامش تقویت می‌کند.

«دشت سوسن» و «کارون» که چون ماری در میان دشت و باغات آن می‌خزد و شیرهای سنگی خفته در زمین هزاران ساله‌اش در کنار بوی نرگس‌ها، بابونه‌ها و رنگ سرخ لاله‌ها هوش از سر هر رهگذری می‌پراند و آرامشی روحانی از جنس معجزه آب و علف خلق می‌کند، آرامشی را که چنارستان‌ها و کبوتران آب زلال چشمه‌ساران این‌ دیار با خود و در باور خود دست یافته‌اند.

«شهسوار» و شیرهای سنگی، کتیبه تاریخی‌اش و خنده تالاب بندون بر رخسار کوه‌هایش چون نگینی تابان خیره سری باد در دشت را به تماشا می‌نشیند و نوازش قطره‌های شبنم و باران به روی چمن‌زار را جشن می‌گیرد، چه آرام است خواب شیرهای سنگی‌اش.

امروز با گشت زدن در میان راه‌ها و کوه‌های دشت پهناور «آیاپیر» به یک بو می‌رسیم، بوی از جنس دیروز، از جنس هزاران سال خاطره و تاریخ روشن و گاها یاد رفته، تاریخی که در باور کاوش‌گران گوشه پاک شده‌ای از هزاران سال پیش است که در دوران هزاران ساله گم شده است، اینجا خاک بوی قدمت می‌دهد.

تابش اشعه آفتاب صبح بر جوانه‌های میان برف کوه منگشت، بوی چویل و ریواس را به بامداد مردمان دشت ارزانی می‌کند و گروه گروه پرواز پرندگان در میان دشت، قدرت و لطف بی‌انتهای خداوندگار عالم را به مردمان این‌ دیار نمایان می‌کند.

الهک و چشمه‌اش بر فراز شهر ایذه، گلزار، هلایجان و نوترگی، پیان و شمی، نقش برجسته‌های خنگ اژدر و کمالوند، همه جای این دیار بوی مهمان‌نوازی و آغوش باز برای استقبال از نوروز و مهمانش می‌دهد.

سینه فراخ دشت و طبیعت زیبایش نفس عمیق آرامش و دوری از دل مشغولی‌های روزانه را از ذهن محو و شور گشتن در دامان طبیعت بر همه چیز غلبه می‌کند.

در این بین مردمان سرزمین بختیاری با آئین به‌خصوص مهمان‌نوازی خود، همواره از رسوم دیرینه اعتقادی برخوردار بوده و احترام به بزرگان را سرلوحه کار خود قرار داده‌اند.

اعتقاد و احترام به امام‌زادگان در میان این مردم از باورهای قدیمی به‌شمار آمده و از این رو به امام‌زاده‌های منطقه، همچون امام‌زاده سلطان ابراهیم (ع) و امام‌زاده شهپیر (ع) ارادت خالصانه و صادقانه داشته‌اند.

این امام‌زاده‌ها که سالانه سیر زائران بسیاری را از استان‌های همجوار مانند، اصفهان و چهارمحال و بختیاری به سوی خود دارند، جزء مناطق پر رفت و آمد زیارتی در شهرستان به‌حساب می‌آیند.

«سد کارون سه» با ذخیره‌ای در حد سه میلیارد مترمکعب آب و پل‌های قوسی آن قرار گرفته در میان منطقه خوش آب و هوای دهدز، زراس و شیوند چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند.

شیوند و غریبی‌ها با باغ‌های فراوان و آبشار معروفش قرار گرفته در دامن کوه سترگ و برف‌گیر منگشت از یک سو و بلندی‌های حاجی کمال بر فراز دهدز نیز خودآرایی خاص خود را دارد.

دهکده توریستی و تفریحی زراس، قرار گرفته در میان دریاچه سد کارون سه را تنها با یک سفر و مشاهده از نزدیک می‌توان لمس کرد و به زیبایی‌های بی‌نهایت توصیف آن پرداخت.

=================

گزارش و عکس: وحید اورکی

=================

انتهای پیام/فارس*